wat is het leven anders
dan het eindeloos herhalen
van telkens weer en nog een keer
hetzelfde hopeloos verdwalen.
en dag na dag ’t volvoeren van
dezelfde holle rituelen
als wonderdrank, als medicijn
voor ‘t uitzichtloos vervelen.
zo vaak mijn tanden flink gepoetst,
koffie zetten, broodje smeren
zo vaak voor niks, want ongekust,
mijn stoppels fraai staan af te scheren.
zo vaak het vaandel fier gegroet,
de Koning trouw aanbeden
en, minstens even vaak als hij,
een scheve schaats gereden.
mijn ei in menige mand gelegd
en vaak, na te lichtzinnig aangepapt,
met mijn spreekwoordelijk goede been
uit het verkeerde bed gestapt.
soms eens de oorlogstrom geroffeld
dan weer de vredespijp gerookt,
in kroegen en halve bordelen
hopeloos zoekend rondgespookt.
wat minder vaak de klos ontward
veel vaker zelf de klos geweest,
op menig kreupel paard gewed
maar dat verwijt ik niet aan ’t beest.
onnoemlijk teer een vrouw gestreeld,
in onverschrokken nachten
maar laat me maar heel eerlijk zijn
meestal alleen maar in gedachten.
zeg mij: wat is het leven anders?
rik tulkens
18/10/2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten