Op 10 juni 2022 werd in het Huis van het Vrije Woord, in intieme familiekring, de vernissage aangericht van de tentoonstelling van de aquarellen en tekeningen van de fel ondergewaardeerde artistieke duizendpoot Jan Mues...
Onvervaard als hij is had hij mij gevraagd bij die gelegenheid "e weudeke tot de minse" te richten. Wat natuurlijk gebeurde.
Mijn onacademisch woordje luidde aldus:
Geachte Dames en Heren,
Of, om het correct,
inclusief en woke te houden:
Geachte mensen en mensen, mensen
dus met of zonder vagina, of in één van de vele schakeringen daar ergens tussen
in,
Lieve familieleden, beste vrienden,
kennissen en onvermijdbare verplichtingen van Jan,
Beste sympathisanten, mecenassen,
wegkijkende deurwaarders en andere anonieme weldoeners die Jan, in de voorbije cultureel
barre tijden, van de hongerdood wisten te vrijwaren..
Wees allen welgekomen!
Ik ben oprecht fier en tevens
innig ontroerd dat de talentrijke man, die ik met overtuiging “mijn vriend Jan”
mag noemen, het risico heeft durven lopen om mij deze historische vernissage met
enige kromme zinnen te laten inleiden.
Jan verwacht van mij bij
deze gelegenheid, ¨(ik weet het zéker, hij is tenslotte mijn vriend), geen
wollige academische overwegingen!.
Laat mij dus zijn
verwachting niet beschamen en hier een paar verrassende, heel onconventionele en
dus controversiële frasen te grabbel gooien… Hier in Het Vrije Woord moet dat
kunnen!!!
Ziehier dus...
Bij een zaadlozing komen
gemiddeld 200 à 300 miljoen zaadcellen vrij.
Piemelhouders die aan dit
wetenschappelijk feit twijfelen moeten het bij de volgende zalige keer zelf maar
eens natellen. Maar daarna direct naar huis hé!!
Natellen dus, er daarbij evenwel
rekening mee houdend dat met de leeftijd de kwakjes onafwendbaar wat kleiner
worden. En dat alle mannen vroeg of laat in een lage spermissiezone terecht
komen.
Och kom, laat ons niet
vitten over op een paar honderd miljoen meer of minder…Dat doen de boven ons
gestelden ook al lang niet meer…
Ik wil maar zeggen: als het
zaad, niet voor het zingen de kerk verlaat en dientengevolge aansluitend niet op
de kale rots valt, dan wordt op dat ogenblik de start gegeven voor een
meedogenloze race naar het einde van de donkere tunnel.!!
Een genadeloze soortement “Formule
1” wedloop die slechts door de meest dominante, de gewiekste, door de meest
begaafde concurrent kan worden gewonnen.
Alzo geschiedde destijds daarginds
in Zichem..
En na de geplogen
incubatietijd kwam aldaar, als resultaat van die genadeloze wedloop, een klein schoon
menneke ter wereld.
Nu was niet alle kraambezoek
het stilzwijgend eens dat het “e schoë menneke” was, maar dat het “e menneke”
was dat kon, met de kennis van toen, nog niet worden ontkend.
Wat het eindproduct zou
worden van dit broedsel was voor iedereen op dat gewijde ogenblik natuurlijk nog
puur giswerk.
Maar de kiemen waren onafwendbaar
gelegd: de kiemen van een genie of die van een monster.
Of, zoals voor de meesten
van ons, daar ergens tussenin: de kiemen van een kleurloos, reukloos, smaakloos
burgerventje…
Ooit was er een vroedvrouw
die zei: “Proficiat Mevrouw Einstein, uw zoontje heeft al heel veel haar!”
Maar ooit sprak ook een potige
Geburtshelferin de historische woorden: “Gratuliere Frau Hitler, es ist ein
Jungen mit schon ein kleine Schnurrbart!”
Om maar te zeggen: vanaf de
startlijn kan het alle kanten op met zo een zelfgemaakt, dag en nacht bleitend,
zelfgemaakt bundeltje pis en kak…
Voor je het goed en wel
beseft distilleert zo een snotaap misschien - in plaats van buiten met zijn
vriendjes te gaan voetballen - uit de flesjes die hij in de badkamer vindt, een
atoombom of ander doeltreffend oorlogstuig …
Of, voor je het door hebt, groeit
er ook op zijn bovenlip wat dons en wollen sokken aan zijn voeten. En ontwerpt
hij compleet wereldvreemd een revolutionair maar uiteraard onbetaalbaar Groen klimaatplan
om wind in het buitenland aan te kopen en ondergronds te stockeren. Voldoende
om daarmee in geval van lokale windstilte heel het windmolenpark op de Noordzee
draaiend te houden…
Of, oh gruwel, hij wordt
misdienaar en droomt ervan Witte Pater te worden in Averbode.
Of, nog even afschuwelijker:
voor je het weet is hij een TV verschijnsel en presenteert hij één of ander volks
spelprogramma op VTM.
Maar gelukkig waakte een wijze
Hagelandse fee over de wieg van kleine Janneman!
En, op haar aangeven,
leverde Sinterklaas, samen met Piet, zijn toen nog niet raciaal bijgekleurde zwarte
medeplichtige, op een kille decembermorgen ten huize Mues een blikken speelgoedtrompet
af. En als bonus, voor goed gedrag en zeden, voegde ze er meteen ook een doos
verfkes aan toe!
Slechts jaren later werd
duidelijk dat op die kille Zichemse ochtend de aardbol een weinig uit zijn werd
as getild.
Met zijn trompet toeterde de
kleine Jan alras zo een hemelse, eufonische klanken, dat een plaatselijke
fanclub, uit pure waardering en als hulde voor zijn talent zowaar een
Toeterstoren bouwde.
Maar toen klein Janneke nadien
ook met zijn verfkesdoos aan de slag ging was het voor de inheemse bevolking meteen
overduidelijk: een artistieke duizendpoot woont tussen ons!
En zo komt het dan toch maar
dat wij hier vanavond zijn samengeschoold, en zitten te wachten op het gratis
drankje, aangeboden door die uitzonderlijke trompettist die tussendoor
bovendien een reeks wonderbaarlijke, waterachtige uitstrijkjes wist te
produceren. Waarvan een paar toonzaalmodellen hier de wanden sieren.
Dames en heren, Mensen en mensen van beiderlei, van allerlei
of van niet meer kunnen: geniet van het drankje.
En verspreid opgewekt en ruimhartig het apenpokkenvirus
dat in deze beperkte, slecht geventileerde ruimte blij en hongerig in de lucht
hangt. we zullen het tenslotte andermaal samen moeten doen.
Maar bovenal: bewonder het overrompelende werk van mijn
vriend, de winnende spermatozoïde: de begenadigde Jan Mues!
