HERINNERING

Septemberdag
(voor Emy)

soms is het

in mijn mistig hoofd
nog onvergankelijk zomer.

en dan sta ik,
als een anachoreet,

aan de straatkant

van mijn
spelonkenleven,

doelloos uit te kijken

over het vertrouwde

vluchtpad

dat naar ginds
en overal,
en dus

naar nergens,
leidt.

en dan zie ik,
op mijn hersenscherm
jou daarginds,

in een onwezenlijke

countre-jour,

mijn kant op komen,
als een aanzwellende,
lichtverblindende stip,

voortgetrokken door

een uitgelaten hond.

en dan weet ik:

dat was één van die

overrompelende,
door de goden

gezegende momenten

die achteloos
als zand
door mijn vingers

ritselden.

rik tulkens