WELKOM IN DIEST

Ik heb het, op de zeldzame momenten dat mij tijdens mijn mandaat een "officiële opdracht" werd toegeschoven, telkens moeilijk gehad... 

Zo een soortement bevel van "schrijf eens een gedicht dat kan dienen voor..." blokkeerde mij en verdreef de Muze, die sowieso al een onberekenbare sloerie is.

Een "gedicht" kan nu eenmaal, in mijn ervaring, niet worden afgedwongen. 

Want een gedicht bezoekt je. 
Meestal onverhoeds en holderdebolder...
Maar als stadsdichter "moet" het dus soms. 
Broodschrijven noemt men dat.
Op verzoek van VVV Diest "broodschreef" de stadsdichter een tekst voor de brochure ter aankondiging van het nieuwe toeristische seizoen.

WELKOM

Welkom
passant of dagjesmens,

in Diest Oranjestad

en omarm deze plek

die zo liefelijk

de onze is.

En schud maar even

alle haast van je af.

In elke herberg

vind je hier wél plaats,

voor een kruidkoek of voor

stoofvlees met diesters bier.

Zoek het gat in de markt

bij ons niet op de Grote Markt

maar even verder, op de Kaai,

want daar wordt het verleden opgespit

en zal weldra weerom de Demer fluisteren

in zijn haast vergeten oude bedding.

Betreed het Begijnhof,

en kom tot rust

in die Besloten Hof,

oase van stilte, waar de wierook

van zoveel niet verhoorde gebeden

nog zwanger in de lucht hangt.

Hier leeft het oude ambacht voort,

geërfd van ascetische begijnen

die met vlijtig kantwerk en intens gebed

de lichaamslusten sublimeerden.

Hopelijk voor hen bestaat de hemel,

zijn ze achteraf niet zelf de klos.

En zeg het nou zelf,

geen straatwerker zou er vandaag

nog in slagen de kasseien

hier, in de schaduw van die

al jarenlang steigerende kerk,

zo authentiek scheef te leggen.

En kijk, daarginds

hoog boven onze vestingstad,

slaapt als een vermoeide waakhond

na volbrachte taak, de Citadel,

nog heel even: nutteloos als een

Holle Griet dat niet meer schiet.

Maar stilaan krijgt dit stoere bolwerk,

waar ooit Pegasus woonde,

nieuwe vleugels aangemeten

en tot nieuw leven opgewekt,

om terug een oninneembare plaats

in te nemen in deze innemende stad.

rik tulkens

stadsdichter Diest 2012-2015

stadsgedicht Nr 18