vrijdag 29 november 2013

GEDICHTENDAG 2013

Gedichtendag is een poëziefeest dat jaarlijks, op de laatste donderdag van januari, in Nederland en Vlaanderen wordt georganiseerd.
In 2000 lanceerde Poetry International de “Nationale Gedichtendag” met als doel iedereen in Nederland de kans te geven op die dag in aanraking te komen met poëzie.
Later werd ook Vlaanderen bij het initiatief betrokken via “Behoud de begeerte en sindsdien wordt het evenement gewoon “Gedichtendag” genoemd.
Vanaf 2013 groeide de gedichtendag uit tot een heuse “Poëzieweek” tijdens dewelke alom door diverse initiatiefnemers allerlei activiteiten worden georganiseerd die de poëzie naar het brede publiek willen brengen.. Een mens leeft niet van brood alleen…
Zo organiseerde de Provincie Vlaams Brabant tijdens de Poëzieweek 2013 het evenement "Weg met Dichters".
Bij die gelegenheid doorkruisten gereputeerde Belgische en Nederlandse dichters de provincie.
In 4 dagen tijd hielden ze halt in zo'n 20-tal steden waar ze op onverwachte plekken voor een kort maar krachtig poëzie-evenement zorgden.
De lokale stadsdichters werden verzocht zich tijdens het optreden in hun stad bij de professionele podiumbeesten aan te sluiten en ook van zich te laten horen.
In Diest werden VTI Mariëndaal en Jeugdclub Tijl als “onverwachte” locaties uitgekozen.
En daar stond ik dan wat onwennig en vol twijfel (schrijf ik wel gedichten, zo vroeg ik me af, en wanneer is een tekst een gedicht?) tussen “echte” dichters, tussen ervaren performers als de knappe Ellen Deckwitz, de ingetogen Tjitske Jansen en de veelzijdige Maarten Inghels.

Het optreden in het VTI werd, met dank aan het gedisciplineerde jonge publiek, netjes afgehandeld, de performance in jeugdhuis Tijl was een voorspelbare ramp waarover Het Nieuwsblad ’s anderendaags in een waarheidsgetrouw verslag schreef dat de vertoning compleet de mist in ging… 
En ik besefte plotseling: zo voelt het dus als men koelkasten moet verkopen aan de Eskimo’s.

Gedicht?

(voor gedichtendag 2013)

pas als de dichter gaat vermoeden
dat de ijle bubbels in zijn hoofd
wel eens verzen zouden kunnen zijn,
laat hij ze als ballonnen los
en gaat zelf angstig schuilen
in desolaat gebied.

onzeker duikt hij onder,
heel diep achter de lijnen
die hij geschreven heeft
en ver weg van de woorden die,
als behoedzame verkenners,
vooruit werden gestuurd.

en wacht daar twijfelmoedig af
hoe het verder lopen zal
als straks de rook is opgetrokken.

of iemand dan, achter de zinnen
die hij op scherp heeft gezet,
een “gedicht” ontdekken zal.

rik tulkens
stadsdichter Diest 2012-2014
stadsgedicht Nr 7





04/02/2012



Diest - Het optreden van een aantal topdichters in Jeugdhuis Tijl ging compleet verloren omdat het publiek totaal niet geïnteresseerd leek.
Poëzie heeft het moeilijk in Vlaanderen.
Vorige week raakte bekend dat de verkoopcijfers van poëzie sterk terugvallen. Het concept Weg met Dichters probeert om daar wat aan te doen. Een paar bekende figuren uit de poëziewereld toeren 2 dagen in een busje rond in Vlaams-Brabant. Ze lezen voor uit hun werk op plaatsen waar je dat niet zou verwachten. "De bedoeling is om doelgroepen te bereiken die anders nooit met deze dichters in contact zouden komen’" zei cultuurbeleidscoördinator van Diest Falke Lambrechts.
Risico
Bij de selectie van die doelgroep hadden de organisatoren in Diest een zwaar risico genomen. Ze kozen ervoor om de kunstenaars vrijdagnamiddag te laten optreden in Jeugdhuis Tijl. Het publiek van het jeugdhuis bestaat op dat moment uit een paar tientallen humaniorastudenten die net een lange schoolweek afsluiten en aan het weekend willen beginnen. Niet alleen het bereiken van die doelgroep is een uitdaging, ook de timing is een zware handicap.


Onverschilligheid
Stadsdichter Rik Tulkens mocht de voorstelling aftrappen. De kwaliteiten van Tulkens als dichter staan boven elke twijfel maar in de opdracht om de aandacht van het publiek van het jeugdhuis te wekken slaagde hij niet. De stadsdichter haastte zich een beetje zielloos door een werkje en liet daarna het podium aan de gastdichters.
Tjitske Jansen nam het van hem over. Van deze winnares van de Anna Bijns Poëzieprijs zou je toch voldoende podiumvastheid mogen verwachten. Maar de apathie van het publiek haalde haar helemaal onderuit. Ruben Focketeyn, de jongeman die pas in laatste instantie was opgetrommeld als muzikant, probeerde haar nog te steunen maar Jansen geraakte nauwelijks nog uit haar woorden. Ze maakte snel komaf met haar eerste gedicht en vluchtte van het podium.
Ellen Deckwitz deed het beter. "Of jullie luisteren of niet kan me geen barst schelen", zei ze. Dat maakte indruk. Ellen werkte haar nummer samen met Ruben op een doorleefde manier af.
Maarten Ingels tenslotte vond wel aansluiting met de zaal. Hij straalt van nature een lichtvoetige nonchallence uit en dat kan het jonge volkje wel appreciëren.
De show werd afgesloten door zanger-componist Ruben Focketeyn. Een barkruk, een gitaar en een jonge man die een paar intimistische liedjes zingt met een voor zijn leeftijd doorleefde stem. Meer moet dat niet zijn om de aandacht van een zaal tienerjongeren te krijgen. Focketeyn is een absoluut toptalent in zijn genre.
Het concept Weg met Dichters verdient erkenning. De vraag is echter of de keuze van de locatie en de timing niet beter moeten doordacht worden. De mensen die vrijdag op het podium stonden kunnen poëzie een hip imago geven. Maar het bizarre verloop van het optreden in Diest was geen publiciteit voor deze kunstvorm.


Hedwig Neesen



Geen opmerkingen:

Een reactie posten