Hoe hij aan mijn coördinaten
kwam? Joost mag het weten…
Deze Joost Bataille (Uden, 1959) is een Nederlandse portretfotograaf.
Hij studeerde in 2010 af aan de Amsterdamse Fotoacademie en
werkt sindsdien met passie voor zichzelf en, om den brode, in opdracht.
Aldus fotografeert hij alom studenten, bestuurders,
muzikanten, mannen op hometrainers, jongeren, mensen die verhuizen en nog wat
ander volk van diverse pluimage…
Over zijn project rond stadsdichters zegt hij; “Zo'n
portretfoto is een verslag van de ontmoeting tussen de fotograaf en de
geportretteerde vanuit het gezichtspunt van de eerste. Met het gedicht komt
daar een verslag bij vanuit het perspectief van de tweede. Dan horen we ook
eens van de andere kant wat we van de ene kant zien.”
Voor zijn eerste boek benaderde hij 51 Nederlandse en Vlaamse
stadsdichters met een eenvoudige vraag: "Mag ik een portret van je maken
en wil je daar dan een gedicht over schrijven?"
Hoe is het om gefotografeerd te worden, dat was de vraag waarop
hij een antwoord zocht.
Ik ontmoette hem met zijn uitgebreid instrumentarium van
driepoten, lichtmeters en camera’s op een kille januariavond op het Diesterse Begijnhof,
nadat hij eerder die dag elders in de stad ook eindeloos rond Ina Stabergh en
Eric Vandenwyngaerden had rondgedraaid.
Nadien kozen we in Gasthof 1618, op mijn voorstel zoals het een
Diestenaar past, voor stoofvlees met friet en we dronken gildebier. Na afloop van het gelag stelde Joost, zoals het dan weer een Hollander past, niet voor om de rekening
te delen.
Nog even nadiener stuurde ik hem mijn bijdrage: Schrijvers.
Foto’s en gedichten van de 51 door hem bezochte stadsdichters komen later in een boekje samen.
Het heet 'Ik voel me verf' en het verschijnt bij uitgeverij Liverse te Dordrecht.
Verder plant Joost een rondreizende fototentoonstelling die alle
plaatsen aandoet waar hij de bevlogen poëten heeft gefotografeerd.
Een en ander weldra te ontdekken in de betere stadsbibliotheek.
Schrijvers
(voor Joost)
de grijze januariavond ligt
als een klamme dweil
op de drempel van het nieuwe jaar
en doet de straatkeien naglimmen
onder een feestverlichting die,
voorbij haar houdbaarheidsdatum,
krampachtig overuren maakt.
in dit lichtschuwe stadsdecor
tasten ze behoedzaam rond.
de fotograaf,
die uit de straatlantaarns
en uit de zuinig verlichte ramen,
wat schichtig wegvluchtend
dwaallicht steelt
om daarmee beelden te schrijven
die straks meer zullen tonen
dan wat men oppervlakkig ziet.
en de stadsdichter,
onwennig in de lens kijkend,
in wiens hoofd reeds
een handvol woorden behaaglijk
tegen elkaar aanschurken,
scharrelend op zoek
om straks meer te zeggen
dan wat er zal te lezen staan.
de fotograaf en de dichter,
twee schrijvers bij elkaar:
een lichtdrukmaal
schrijft men met licht,
met woorden
schrijft men een gedicht.
rik tulkens
stadsdichter Diest 2012-2014
stadsgedicht Nr 5
stadsgedicht Nr 5
 |
| ina stabergh - stadsdichteres 2006 - 2008 |
 |
| eric vandenwyngaerden - stadsdichter 2010 - 2012 |
 |
| rik tulkens - stadsdichter 2012 - 2014 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten